woodyco-banner-leesvoer-voor-hondenvrienden

Een strakblauwe lucht, de Matterhorn en de omringende bergen steken er scherp tegen af. Aan de balkons van het pittoreske Zwitserse plaatsje wat we bezoeken hangen bakken vol rode hanggeraniums. Het is een snoeihete dag, zelfs in de bergen. Op een pleintje staat een waterpomp, we drinken er fris, verkoelend bergwater. Mantho, onze hond, ploft daarna aan onze voeten op de koele keien in de schaduw. Het is ergens in de jaren ’70 en we zijn op vakantie in Zwitserland.

Een barbie met verschroeit haar

Na de wandeling door het bergdorpje komen we terug bij ‘onze rooie’, zoals wij onze rode Opel Kadett noemden. Zoals zoveel meisjes in die tijd, was ik gek op mijn Barbie. Oké, het was dan wel een look-a-like (volgens mij had ik een ‘Cindy’), maar toch. Mijn favoriete popje was natuurlijk mee op vakantie en lag tijdens ons uitstapje, op de hoedenplank van de auto haar prinsessenslaapje te slapen. Eerst in de schaduw, maar bij terugkomst lag ze vol in de zon.

Tragedie op de hoedenplank

Wat een drama zich had afgespeeld in die auto ontdekte ik toen ik mijn pop van de hoedenplank pakte. De synthetische haren van het popje waren compleet geruïneerd. Van haar mooie, goudblond glanzende haar was niets meer over. Haar kapsel was onder de kracht van de zon compleet verschroeit. Verschrikkelijk natuurlijk, om dat als meisje van 7 te ontdekken.

Een wijze les van de zon

Maar die les die de zon me leerde ben ik nooit vergeten. Hoeveel kracht de zon kan hebben en wat er mis kan gaan als je iets in je auto achterlaat wat je heel dierbaar is.

Mijn hond alleen achterlaten in de auto? Ik denk er niet aan. Zeker niet met warm weer.

Ook lezen

Pin It on Pinterest

Share This