woodyco-banner-leesvoer-voor-hondenvrienden

Christine, Naomi en Don Diego, een Podenco Canario, verhuisden in 2012 naar Nova Scotia, Canada. Reden: het was hoog tijd voor frisse lucht en Canada heeft daar heel veel van. Diego leeft nu helaas niet meer, maar Christine vertelt over de emigratie naar Canada en wat dat voor Diego betekende:

De reis

‘Diego vloog mee in hetzelfde vliegtuig. De vlucht was uitbesteed aan een bedrijf dat zich specialiseert in huisdierenvervoer en het allemaal uitstekend had geregeld. Maar het betekende voor Diego toch 11 uur in zijn uppie in een plastic bench, zodat hij bij aankomst flink van slag was. Slotsom: hij hoefde van ons nooit meer te vliegen.’

“De dierenwinkels staan hier vol biologisch voer”

Honden in Canada

‘Veel mensen hebben hier een hond. Er is natuurlijk wel een verschil in benadering tussen stad en platteland, zoals overal. Op het platteland zijn honden vaak nog boerderijdieren en zie je ze ouderwets buiten aan de ketting liggen, hoewel dat wel steeds minder wordt. Maar de meeste mensen hebben hun hond als gezelschapsdier en geven er veel aan uit, net als in Nederland. De dierenwinkels staan vol biologisch voer, Diego kreeg overal water aangeboden.

Over de dierenartsen niets dan lof. Podenco’s worden gemiddeld 12 tot 14 en Diego kreeg wat kwaaltjes. We hebben een paar kiezen moeten laten trekken en een tumortje uit zijn ooglid moeten laten verwijderen en dat gebeurde allemaal met de grootste zorg. Diego was een van de weinige Podenco’s in Nova Scotia, dus ze wisten meteen wie hij was. Zodra hij binnenkwam bij de dierenarts klonk het: ‘Hi Diego! How are you, cutie?’ Heel knus.’

Diego, Nova Scotia

Eropuit

‘Met een hond wandelen is hier een fijne ervaring, want de natuur is overal om je heen. Je stapt je voordeur uit en het feest kan beginnen. Bij bossen die als nationaal park zijn aangemerkt en wandelroutes staat altijd duidelijk aangegeven of je hond van de lijn mag of niet, maar in Diego’s geval was dat overbodig omdat hij niet los kon. Podenco’s worden gefokt om zelfstandig te jagen en te apporteren. In zijn geval betekent dat zelfstandig afdwalen.

De enige plek waar we hem loslieten, was het strand. Dan kwam hij na verloop van tijd vanzelf weer terug. Hij vond het vooral heerlijk om aan elk steentje en grasje te snuffelen, en er valt veel te snuffelen want er zijn hier veel wilde dieren. Dat was wel zo leuk voor hem toen hij als senior niet meer zo ver meer kon lopen.’

Diego, Nova Scotia

Onze buurt:
Is meer een gehucht, aan een krankzinnig mooie baai. We wonen aan een landweg met tien huizen en vier honden en hebben vossen, eekhoorns en herten door de tuin lopen.
Diego’s favoriete activiteit:
Het spel ‘koekjes zoeken’, waarbij een van ons zijn ogen bedekt en de ander hondenkoekjes verstopt door het hele huis terwijl hij tussen je vingers door probeerde te gluren. Om daarna als een op hol geslagen renpaard rond te galopperen om die koekjes te vinden.
Lievelingseten / snack:
Griekse yoghurt en zalm, maar alleen gegrild, alstublieft dankuwel.
Diego’s tip:
Als je even zoekt tussen de rotsen op de stranden hier aan de South Shore, kom je nog weleens een krabbetje tegen.
Dit kan hier beter:
Meer prullenbakken in de openbare ruimte om een zakje in te doen, en het zou leuk zijn als honden op meer terrassen welkom waren.
Favoriete hondenvriend:
Romeo, de Shih Tzu van de buurvrouw, kon Diego wel zoenen. En omgekeerd.
Dit valt op:
Het woord ‘puppy’ wordt als koosnaam voor honden gebruikt. In het begin begrepen we dat verkeerd en gingen we omstandig uitleggen dat hij eigenlijk geen puppy meer was wanneer iemand vroeg: ‘What a lovely puppy you have, what breed is that?’
Zeker doen:
Een rondrit maken over Nova Scotia en in locale B&B’s slapen. Op bookingssites kun je precies zien in welke B&B’s en kleine hotels honden en/of katten welkom zijn.

Wie, Wat Waar

Wie: Christine, Naomi, Don Diego
Don Diego: werd 13 jaar
Ras: Podenco Canario
Waar: Canada, Nova Scotia
Sinds: juni 2012
Aantal hondenkoekjes: 4,5 (van de 5)

Pin It on Pinterest

Share This