Fenne en Joeri trokken in december 2016 de deur in België achter zich dicht. Ze namen nog een laatste foto en begonnen aan de lange rit naar Zweden, met een volgeladen auto én hun 3 honden. Om meer tijd door te brengen in de natuur en op zoek naar stilte.
Door de duisternis van de winter
Fenne vertelt over de emigratie en hoe zij en de honden hun nieuwe leven ervaren: ‘Hoewel het vroeger wel anders was, kun je tegenwoordig door de versoepeling van de regelgeving met een Europees paspoort en rabiësinenting en een korte controle, makkelijk de grens passeren. Door de duisternis van de winter reden we richting het midden van Zweden waar een verse lading sneeuw ons het gevoel gaf door een postkaart te rijden. Wauw!’
‘Onze honden waren alle 3 al gewend om met ons te reizen en om een knus plekje te vinden op welke plek dan ook. Ze waren dus al snel gewend aan hun nieuwe uitvalsbasis en genoten van de sneeuw – zelfs de oudjes!’
‘De twee senioren kregen van ons lekkere warme jassen. De jongste had alleen af en toe wat wax aan de voetzooltjes nodig, om ijsvorming tussen haar tenen te voorkomen.’
Rust en ruimte
‘Vanuit ons huis kunnen we meteen urenlang rondzwerven via bos- of landwegen. En in de zomer zijn er meren waar we verkoeling vinden of gaan suppen. Als ik niet naar het dorp ga, komen we meestal niemand tegen – tenzij je een eland of groepje herten meetelt, want die spotten we wel regelmatig. Toen ons papierwerk eenmaal in orde was, konden we de honden makkelijk online registreren.’
‘In België waren onze dagelijkse wandelingen meestal ook een sociale gebeurtenis (soms ook tegen wil en dank), want je komt overal andere hondenliefhebbers tegen, de honden spelen even of je maakt een praatje. Nu geniet ik met volle teugen van de rust en ruimte die een wandeling met de honden me biedt.’
Waar zijn ze, die hondenactiviteiten?
‘Het vinden van activiteiten voor of met honden is dan weer een uitdaging. In België spot je een hondenschool al van ver, hier ligt alles zo ver uit elkaar. En vaak wordt het ook niet met een uithangbord aangegeven. Dus je moet het van iemand horen, of iets online vinden.’
‘De bevolkingsdichtheid is hier ook opvallend anders natuurlijk. In heel Zweden wonen minder mensen dan in België en de provincie waar we nu wonen (Dalarna) heeft bijna dezelfde oppervlakte als België. Daarbij geldt hier ook het allemannsrät- dus te voet, te paard, fietsend of per kajak kun je elk bos (met uitzondering van nationale parken, daar gelden soms andere regels) of meer verkennen of kamperen voor één nacht. Het enige wat daar tegenover staat is dat we onze verantwoordelijkheid nemen en niets stukmaken, opletten met vuur en geen rommel achterlaten.’
De Zweedse dierenarts
‘De dierenarts was voor ons een paar keer een bron van frustratie, vooral omdat we het systeem eerst niet begrepen. We probeerden bijvoorbeeld steeds iemand aan de lijn te krijgen, maar hadden niet door dat je je nummer moest inspreken zodat ze je kunnen terugbellen (het duurde even voor we het bandje verstonden, dus achteraf gezien best grappig). Als we in België naar onze dierenarts belden konden we vaak dezelfde dag nog langs komen of was er die week wel een plekje vrij. Wil je hier nog dezelfde dag langsgaan dan betaal je een spoedconsult, bovenop de gewone prijs. En het normale consult is vaak al drie keer duurder dan wat we gewend zijn.’
‘Al onze honden hebben ondertussen een verzekering, onze oudste hond was al in behandeling voor kanker toen hij hier arriveerde en voor hem was dat niet meer mogelijk. De specialist die nodig was voor zijn controles was vrij duur maar door prima opvolging heeft hij nog een fijne oude dag gehad zonder symptomen. Wel nam ik bij elke grote beslissing of aanpassing van zijn medicatie nog even contact op met de Belgische dierenarts die hem opereerde. Niet dat ik twijfelde aan de kwaliteit of kennis hier, maar zij bleef nu eenmaal zijn dierenarts. Dierenartsen werken vaak met assistenten en dat voelt dan weer onpersoonlijk aan.’
Honden-EHBO
‘Ik ben van plan een cursus eerste hulp te volgen, om voorbereid te zijn als er op een wandeling iets gebeurd. Door de grote afstanden kan het gemakkelijk een uur duren voordat we bij een dierenarts zijn. Hondenvoer, speeltjes, snacks, medicatie en zelfs hondenkleding zijn makkelijk verkrijgbaar. Soms bestellen we online, soms rijden we naar een stadje in de buurt.’
Mag hij mee naar binnen?
‘Op de gekste plekken zie je hier een verbodsbord voor honden. Maar in de wachtruimte bij de autokeuring (waar je trouwens koffie, thee of chocomelk kan nemen) zat gewoon een man met z’n grote hond en werd er niets van gezegd. De dierenwinkel is één van de weinige plekken waar je makkelijk een hond mee naar binnen kunt nemen én waar ze meestal ook een koekje krijgen. In restaurants mogen ze vaak niet naar binnen, maar soms wel op het terras. Ik denk dat we, doordat we hier vrij nieuw zijn, vaak voorzichtiger zijn dan voorheen. We zoeken bijvoorbeeld plekken uit die specifiek melden dat honden welkom zijn.’
Onze honden genieten mee van die vrijheid
‘Losloopgebieden zie je wel in de grote steden zoals Stockholm, maar niet in de buurt. Er zou er eentje in het volgende dorp zijn, maar die heb ik nog niet gevonden. Maar ik geef de voorkeur aan de bossen en meren boven een hondenpark. De doorslaggevende reden voor onze vertrek naar Zweden was immers de mogelijkheid om meer tijd door te brengen in de natuur. Om stilte te vinden. En onze honden mee te laten genieten van die vrijheid. Zo zwerven we vaak urenlang rond om nieuwe paden te verkennen, plukken we bessen en paddenstoelen en pakken we een rugzak met Fika (alles voor een koffiepauze) mee, op een zoektocht naar natuurhutten.’
Wildkamperen en zwemmen in het meer
‘Op warme zomeravonden komen we met vrienden samen aan het meer, gaan we zwemmen en maken een vuurtje om lekkers op klaar te maken. Soms pakken we gewoon voor een nacht de camper* en brengen we de nacht door bij een meer, gaan we zwemmen en keren we na het ontbijt weer huiswaarts. *Als ik ga wildkamperen in het bos verkies ik een camper of auto boven een tent, zeker wanneer ik alleen ben- want ’s nachts hoor je echt alles- dus ook de wilde dieren die rond je tent lopen.’ 😉
Onze buurt:
We wonen op het Zweedse platteland. Het dorp is ongeveer 15 min rijden dus dat valt goed mee.
Favoriete activiteiten:
Alle drie zijn ze verzot op ravotten in de sneeuw, meelopen met de fiets, skiën en reizen. Mogwai en Lizzie houden ook van suppen en vooral Mogwai is extatisch als het zwemseizoen aanbreekt.
Lievelingseten / snack:
Pindakaas, het laatste van de soeppot, eender welke snack en helaas soms ook dingen die ze in het bos vinden.
Tip van Mogwai: Op een heerlijke zomeravond een tentje opzetten bij een meer en er bij het krieken van de dag met een grote plons in springen!
Dit kan hier beter: Ik zou wel graag wat meer activiteiten voor hondeneigenaars zien.
Favoriete hondenvriend:
Silas, een superlieve kruising die aan de andere kant van de heuvel woont.
Dit valt op:
Ik spot regelmatig naakthonden en een massa Chihuahua’s en vraag me af hoe ze dat doen met een halve meter sneeuw en temperaturen tot -20…
Zeker doen:
Zweden is ideaal wanneer je op zoek bent naar rust en natuur. Je kan hier wildkamperen (wel steeds alles opruimen natuurlijk) of kleine huisjes op wondermooie plekken huren.
Aantal pootjes?
4 pootjes. De honden hebben hier veel ruimte en vrijheid en onze honden genieten van al de avonturen die we samen beleven. Enkel een meer open houding naar honden in de publieke ruimte zou het helemaal tot een hondenparadijs maken.
DOGvision
Leuk verhaal hé? Wil je meer weten over de avonturen van Fenne en Joeri en hun honden? Kijk dan vooral eens op Fenne’s superleuke blog DOGvision.
Meedoen aan ‘Werelds’?
Ken je iemand die met hond is geëmigreerd of woon je zelf in het buitenland en vind je het leuk om daar over te vertellen op Woody&Co? Hartstikke leuk, we horen graag het verhaal. Stuur een mailtje naar de redactie en we nemen contact op.